Niet werken op woensdag: frustratie!?

Ik weet het, heel wat mama’s zijn jaloers:  (bijna) altijd thuis op woensdag, midden in de week meer huishoudtijd, geen opvangproblemen, zelf taxiën naar verjaardagsfeestjes, ideaal moment voor logopedie, …  

En echt, ik zou het ook niet willen missen.  Dat, relatief, rustpunt midden de week.  Tijd om thuis wat bij te benen...

Maar toch, het bezorgt me vaak ook frustratie.  Want de rest van de wereld werkt natuurlijk wel gewoon door.  De mailboxen stromen vol.  Deadlines komen onverbiddelijk dichterbij (die krijgen nooit een niet-werkdag, de sukkelaars). Werkende collega’s hebben informatie nodig van mij om verder te kunnen.  Enz…

Dus meestal gaat die mailbox enkele keren open op woensdag en steel ik hier en daar een momentje om er een paar te beantwoorden.   

Vaak zorgt dat voor de nodige rust:  het gevoel van ‘mee’ te zijn en op donderdag niet eindeloos achterop te hinken. 
Vaak zorgt het voor nog meer frustratie:  er wordt een probleem gemeld, de actualiteit staat te springen om een plaatsje op de website, op facebook, …  

En dan begint het getouwtrek:  want mama is ‘vrij’ op woensdag dus wordt er van alles gepland en er dient van alles gedaan.

En eigenlijk moet het ook niet.  Geen enkele collega zou het me kwalijk nemen…  En toch, ik doe het telkens opnieuw.

Hebben andere niet-op-woensdag-werkende-mama’s dat ook?
Of hebben gewoon alle deeltijds werkende vrouwen dat frustratie(tje) wel eens?  Ook als hun ‘niet-werkdag’ op maandag, dinsdag, donderdag en/of vrijdag valt?
En hoe gaan jullie daar mee om?