Familie

Iedereen kent het fenomeen:  zolang de grootouders er zijn, tref je nonkels en tantes, neven en nichten daar.  Nog voor je binnen bent, zie je aan de geparkeerde auto's:  'Goh, die is er ook!  Tof!  Tis weer lang geleden.'

Eens ze er niet meer zijn, verdwijnt ook de 'trefplek'.  Dan worden geboortes en trouwfeesten de momenten om elkaar terug te zien.  En dan is het keer op keer:  'We komen eens af!  We gaan niet meer zolang wachten' of 'Je bent altijd welkom, spring gerust binnen'.  Maar dat komt er niet van, we hebben het allemaal zo druk met werk en kinderen...
Gelukkig is de familie goed vertegenwoordigd op facebook.  Zo kunnen we elkaar leven toch wat volgen.

Toen kwam er 'De Visschienghe' en ondanks er geen enkele vis gevangen werd (die hards blijven echter beweren dat er wel zit!) bleven ze komen:  de nonkels en tantes, neven en nichten en hun kindjes.


Morgen is het weer zo ver:  onze boerderij als trefplek voor de familie, dit keer zonder de poging tot vissen.

Toch altijd een beetje voorbereidingstress.  Want hoewel iedereen komt voor elkaar, wil je toch een proper plekje (in zover dat mogelijk is, hier tussen stof en vliegen).  Kan iedereen zitten?  Is er een plekje om te tukken voor de kleintjes?
Is er voldoende drank en spijs? 
Niks vergeten in de taakverdeling?

En bij zo'n dagen mijmer ik ook altijd over vorig jaar, in de hoop dat het dit jaar even gezellig is.

Dat iedereen blij is elkaar terug te zien en dat ze bij het weggaan al zeker weten...  die eerste zaterdag van augustus in 2014 is ook al weer geblokkeerd in onze drukke agenda.



Met dank aan mémé en pépé voor deze familie. 
Hopelijk genieten jullie morgen mee!