Een kraag aan een v-hals breien met wol van een trui met gaten, boorden aan mouwen van jassen maken zodat ze nog een jaartje mee konden, ... Mijn papa en nonkel hebben het allemaal gezien en gedragen. Maar ze kwamen er...
Nu en dan heeft mémé nog een opflakkering van kuiswoede, maar weggooien... nee, dat kan niet...
En dan staat er een zakje klaar, om mee te geven met één van de kleinkinderen.
'Je ziet maar of je er iets kan mee doen of er iemand anders een plezier mee doet'.
En het is een ongeschreven wet... dat zakje neem je mee, al weet je zeker dat je er niks meer kunt.
Zo kwamen er al eens porseleinen beeldjes bij m'n schoonmoeder en heb ik hier of daar in een rommelhoekje dingen liggen die ik ook niet meteen weg doe... gewoon uit respect voor mémé.
Vorige week kwamen enkele dozen kinderkleertjes terug van bij broer en schoonzusje. En gelukkig keek ik even voor ik ze weer doorgaf aan een buurvrouwtje met baby... want wat zat daar in...
Enkele oude, maar in perfecte staat, onderrokjes... Juist ja, schoonzusje nam het zakje mee... en kon niet weggooien.
Ik en rokjes, we zijn geen vriendjes. Tenzij ze in maatje 86-98 zijn.
Dus ik broedde, probeerde, tornde... en lukte...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten